pierwszym przypadku genety wskutek rozrastania się rozłogów wnikają między inne gatunki. W zależności od warunków środowiskowych oraz właściwości rezydentów mogą między nimi egzystować jako współkomponent lub, wskutek dalszego rozrastania się, eliminować sąsiadów i tworzyć duże płaty, prawie jednogatunkowe. Taki typ strategii reprezentują rozłogowe turzyce. Turzyca błotna Carex acutiformis, zasiedlająca łąki, wnika pojedynczymi modułami między rośliny łąkowe, a następnie, przez pomnażanie modułów w postępie geometrycznym, w ciągu kilku lat eliminuje sąsiadów i tworzy jednogatukowe płaty. Gromadząca się nekromasa z obumierających modułów istotnie przekształca środowisko w ciągu kilku lat. Powstaje warstwa nekromasy o grubości od 5 do 30cm, która uniemożliwia pojaw i rozwój