kanapa, musi być północ, bo zegar krztusi się tuberkulicznie, z wysiłkiem wypluwając kukułkę; patrzę na podświetlaną tarczę mojego casio - 24.16. Nie najgorsza punktualność jak na stuletni rupieć.<br>- Na co wtedy chorowałaś?<br>Milena z pustym kieliszkiem pokazuje palcem, bym go napełnił; robię to.<br>- Witku, ale to zostanie między nami?<br>Przełknąłem wódkę i zdumienie; jaką wstydliwą chorobę mogła mieć siedmioletnia dziewczynka; w sekundę przekopałem całą wiedzę medyczną - nie, nie ma takiej choroby; "jasne Lenka, nikomu słowa".<br>- Status post encephalomyelitis postvaccinalis - pierwsze łacińskie słowa, z którymi zetknęłam się w życiu; były wypisane na karcie, która wisiała przy moim łóżku, więc nauczyłam się na