i ja niepokoiliśmy się dość mocno. Wszak miało nas odwiedzić tych dwóch jesionów, którzy rzucili nas na glebę tuż po wejściu do jednostki. Na szczęście jednak nie przyszli. Pojawił się natomiast jakiś niewysoki gość o pucołowatej, bijącej cwaniactwem twarzy. Nie sprowadzało go nic konkretnego, ot po prostu on stary, doświadczony wojak chciał sobie pogadać z młodymi, zakręconymi kitami. Wypytał nas kto z jakiej jednostki przyjechał, pogadał o tutejszej fali, opowiedział parę kawałów i wyszedł. Tej nocy nie mogłem zasnąć bo jakiś koleś z Baniochowa cały czas niemiłosiernie chrapał. Nie pomagało budzenie go, zatykanie mu nosa, perswazja, sugestia - wszystko to na nic