kwestii możliwości racjonalnej alokacji zasobów w gospodarce socjalistycznej. Zdaniem Misesa, gospodarka socjalistyczna nie jest w stanie rozwiązać zagadnienia odpowiedniego gospodarowania czynnikami produkcji. Lange dowodził tezy przeciwnej. Według niego "Centralny Urząd Planowania mógłby zapewne dojść do cen równowagi poprzez znacznie mniejszą liczbę kolejnych prób, niż się to dzieje w rzeczywistości na wolnokonkurencyjnym rynku". Rzeczywistość rozstrzygnęła spór na korzyść Misesa. <br>W pracach o charakterze ekonometrycznym Lange koncentruje się na analizie bilansu nakładów i wyników oraz na teorii reprodukcji i akumulacji. Jako jeden z pierwszych wykazywał, że metoda przepływów międzygałęziowych może być przydatnym narzędziem planowania gospodarczego.<br><br>&lt;tit&gt;Część II<br><br>PODSTAWY MIKROEKONOMII&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Rozdział czwarty<br><br>RYNEK, POPYT