stołu usługiwała Marysia Burak. Powieki aż spuchły jej od płaczu. Bardzo chciała być na weselu, na co stanowczo nie zgodził się Borowski. Do Wólki pojechał zamiast niej lokaj i pomoc kuchenna. Przygotują, co trzeba, i wrócą na kolację.<br>Borowski i domownicy załadowali się na sanie. Komu brakło miejsca, zadowalał się wozem ustawionym na płozach. Przy hukaniu z bicza ruszono kawalkadą do kościoła. W parafii mieli się stawić wszyscy i zaraz po ślubie wracać do Malenia. Dzień był mroźny, wyiskrzony słońcem.<br>Na przykościelnym cmentarzu, gdzie chowano zmarłych proboszczów, czekało kilkunastu partyzantów. W pocerowanych i wytartych, ale polskich mundurach, prezentowali się znakomicie. Na