jej przebieg i miło ci jest sunąć dłonią po wypolerowanej poręczy. Wyobrażasz sobie, iż cwałujesz na koniu, dlatego też zeskakujesz po trzy stopnie naraz. Na półpiętrze padasz i uderzasz nadgarstkiem o schody. Wahasz się przez chwilę, czy nie wrócić na górę i nie zaproponować Wandzie wspólnego mieszkania. Ból mija, a wraz z nim chęć powrotu. Idąc do bramy, stwierdzasz, że twój obecny stan uczuciowy można by nazwać rozczuleniem; jesteś rozczulony zmiennością swoich doznań, tym, że wraz z bólem ogarnęła cię chęć powrotu do Wandy.<br>Na rogu ulicy, przy której mieszkała Wanda, był mały bar. Wszedłem, by zjeść coś gorącego. Przy stoliku