i przejmujące uczucie, że skoro już musimy być na uchodźstwie, to obowiązkiem naszym jest robić coś pożytecznego i wartościowego dla kraju. Jak każdy żołnierz na obczyźnie chciał się bić dla Polski, tak my chcieliśmy dać najwyższy wysiłek na jaki mogliśmy się zdobyć na rzecz kraju. Wierzyliśmy jeszcze wtedy głęboko, że wrócimy do Polski. Dzieci nasze śpiewały pieśń skomponowaną we<br>Francji przez Budzyńskiego, autora Lwowskiej Fali: &lt;hi rend="italic"&gt; Wrócimy<br>tam gdzie serce dziś tęskni i marzy. Wrócimy tam wszyscy i młodzi i starzy.&lt;/&gt; I tak tu w Kanadzie, w kraju młodym i obcym naszej kulturze, mając minimalne możliwości socjalne i naukowe, brak materiałów do