w słotny dzień przemoczoną do suchej nitki wróżkę, jak wyciera się szalem wuja Wilhelma i narzuca na siebie czyjąś zostawioną przez zapomnienie pelerynkę, żeby udawać którąś z dawno nie widzianych krakowskich czy wiedeńskich ciotek, podczas gdy odpięte skrzydełka wraz z czarnoksięską różdżką schną sobie bezpiecznie w stojaku na parasole.<br>Skrzydła wróżek znaleźć by też można pewno tam na górze, w garderobie przylegającej do pokoju Alusi. Skrzydła obsypane srebrnymi płatkami naftaliny, której zapach buja w powietrzu między wielkimi szafami ściennymi. Dlatego żarłoczne mole nie mogą tutaj unicestwić ani baśniowych mantylek, ani kapeluszy czarnoksiężników, ani błyszczących cylindrów i fraków, wydobywanych i wietrzonych na