Róża, kosmata od rosy,<br> Purpurowieje w niebiosy.<br>Twój ogród płonie w zieleni dostatku,<br> Nie ja - lecz sen mój i głód<br> Kołaczą do twoich wrót.<br><br>Dłoń, której wzywasz, otwiera ci wrota.<br> Oto - pierś moja i lice -<br> Idź za mną w moją świetlicę!<br>W świetlicy - wiosna i blask i spiekota -<br> Ja - ściszę wrzenie mej krwi,<br> Ty - zamkniesz okna i drzwi.<br><br>Zamknąłem okna i drzwi w białym murze.<br> Czemuż twarz twoja pobladła?<br> Nie patrz w głąb twego zwierciadła.<br>Tam - za oknami jest - ogród i róże,<br> Nie mogę przypomnieć już,<br> Ile zakląłem tych róż?<br><br>Rad byś mi róże dać w winie i w chlebie,<br> Róże