daj patyk. - Ujął wręczony mu pręt i zagłębił go w otwór ciemny. <br>Dziewczynka wpatrywała się w niego z wyrazem ostrego niepokoju. <br>Henrysia zapomniała, że mydło wysycha jej na rękach, a ojciec zataił dech w piersiach. <br>- Jest! - krzyknął chłopiec z ulgą. <br>Twarz dziewczynki rozpromieniła się, a starszy brat mruknął życzliwie:<br>- Nie wrzeszcz, tylko się śpiesz! <br>Tymczasem mały triumfalnie wyciągał spoza kraty rumiany pierożek, nadziany umiejętnie na patyk. Dziewczynka błyskawicznie zdjęła go z ostrza i operację rozpoczęto na nowo. <br>Za czwartym pierożkiem ojciec powiedział: <br>- Małe szelmy! Po jednym im powinno wystarczyć! <br>Kiedy zaś siódmy wyjeżdżał na światło dzienne, już i Henrysia powiedziała swoje