przód. Równocześnie odczyty te zapisujemy w dzienniku niwelacji trasy (tablica 2.2) i sprawdzamy czy został spełniony warunek tej samej różnicy wysokości między punktami nawiązania przy dwóch poziomach osi celowej<br>&lt;gap&gt;<br>Jeżeli otrzymujemy zgodność wyników w granicach oczekiwanej dokładności pomiaru (od &lt;symbol desc="+-"&gt;2 do &lt;symbol desc="+-"&gt;3 mm), to łatę stojącą w punkcie nawiązania wstecz przenosimy kolejno na punkty pośrednie i wykonujemy stosowne odczyty, które również zapisujemy w dzienniku niwelacji trasy.<br>Przekroje poprzeczne tyczy się w wybranych punktach pośrednich prostopadle do osi podłużnej, utrwalając w terenie za pomocą palików w lewo i w prawo od osi punkty charakterystyczne (załamania terenu). Odległości od osi trasy punktów