nie ma.<br>&lt;page nr=108&gt;<br> KORBOWSKI<br> całuje ją w rękę i siada obok niej wprost sceny<br>Że też ty możesz, Alicjo, nazywać tego skurczyflaka tym samym imieniem, co nieboszczyka księcia pana. Mimo że jestem mało subtelny, sprawia mi to jakiś ból psychiczny.<br> Tadzio robi ruch taki, jakby chciał się na niego rzucić, ale wstrzymuje się<br> LADY<br> ze śmiechem<br>No - jeśli nie fizyczny, to jeszcze można wytrzymać.<br> KORBOWSKI<br>Nie śmiej się. Noszę moją własną duszę na temblaku jak zranioną rękę, jak owoc ukradziony z własnego ogrodu, który dzierżawi mój wróg. Czuję do ciebie pociąg morganatyczny tak silny jak amerykańskie tornado. Jestem pełen pożądań mezaliansu, przerobionego