jakiegoś niewinnego człowieka, który nieopatrznie mi się nawinie pod rękę...<br>- Zastrzelisz?... - zapytała Rebeka z ciekawością. - Wczoraj o mały włos nie zacząłem strzelać przez okno - rzekł chirurg i znowu cień jego przesunął się przez pokój. - Ni stąd, ni zowąd przywidziało mi się, że ktoś tam chodzi. Było to zupełnie głupie i wstydzę się tego teraz. Ale wczoraj nie potrafiłem się opanować, otworzyłem okno i wychyliłem się z rewolwerem w ręku. Ma się rozumieć, że nie było nikogo. Roześmiałem się nawet z własnej głupoty. Były takie wściekłe ciemności i taka wściekła wichura, że wątpię, aby ktokolwiek wylazł z domu prócz nas.. .<br>&lt;page nr=204&gt;<br>Rozległ się cichy