nadzwyczajne. I dlatego to było genialne. Jakie jeszcze możliwości kryją się pod naszą świadomością?!<br> - Tak - rzekł prof. Mmaa - ale w tej chwili ważniejsze jest to, jak się czujesz. Nic złamanego, mam nadzieję?<br> - Zdaje się, że nie. Jestem po prostu potłuczony, pokrzywiony - i dr Durchfreud westchnął ciężko.<br> - Co za ohyda! Aż wstydzę się mówić, jak bardzo mi jest przykro! - powiedział prof. Mmaa.<br> Te słowa współczucia ukłuły dra Durchfreuda.<br> - Nie chcesz powiedzieć przez to, Mmaaś - rzekł, z trudem poruszając nadwichniętą szczęką - nie chcesz powiedzieć przez to, że ja nie mam prawa do tego, by wstydzić się za nich, że ja nie mam prawa