drodze na Berlin. Nie wrócił do żony, niewiele pomogła mu ogolona na zero głowa. Nic by się nie stało, gdyby nie dochował jej wierności. Czy nic? "Malenkij" straciłby chyba w moich oczach i w mej pamięci ów specyficzny urok, cień romantyzmu. Kiedy dowiedziałam się o jego śmierci? No tak, otrzymałam wszakże ten jedyny list od Surmówny. Studiowała, zdobyła jakoś mój adres. Nie odpisałam jej. Wtedy właśnie rozpoczęły się moje wizyty w Urzędzie Bezpieczeństwa. Wzywano mnie stale, zabierano z ulicy, pytano, pytano...<br> Po wyjeździe lotników niełatwo żyło się w Maleniu. Najbardziej dokuczała ubikacja. My chodziliśmy "w krzaczki", lecz milicjanci... Trudno było przejść