od niego mniejszą masę. Okołosłoneczna orbita Plutona jest znacznie bardziej jajowata niż orbity innych planet, jak również dużo bardziej niż one odchylona od płaszczyzny ekliptyki. Wszystko to i jeszcze pewne inne cechy układu Pluton-Charon wskazują dość jednoznacznie, że powstał on w wyniku spotkania się dwóch samotnych wcześniej ciał. Tymczasem wszechpotężne, acz nieubłagane symulacje komputerowe stawiały takiemu wytłumaczeniu bardzo ostre warunki: aby spotkanie Charona z Plutonem mogło się zdarzyć w czasie odpowiadającym wiekowi Układu Słonecznego, w okolicach orbity Neptuna powinno krążyć co najmniej tysiąc lodowych brył o rozmiarach od kilkuset do kilku tysięcy kilometrów.<br>Niemal identyczny problem stwarzał największy księżyc Neptuna