tej iluzji, drzemał na krześle za lustrami; drugi, selektywnie włączający i wyłączający na żądanie ich fonię, stał pod popiersiem Anastazego Warzhada i ziewał. Szepty premiera i sekretarzy, sztucznie tłumione głosy zwiadowców, monosylabiczne pomruki sztabowców, furkot ognia, szum nocy - wszystko to działało usypiająco, nic dziwnego, że stary Querz faktycznie przysnął. Generał wszelako od czterech dni obywał się bez snu i także teraz nie zamierzał rezygnować z magicznych stymulatorów. Zerknął na zegarek. Prawie trzecia. <br>Wszedł Orwid z Brudą, szefem dalwidzów. <br>Birzinni uciszył swoich sekretarzy.<br>- Co jest?<br>Orwid zamachał ręką.<br>- Nie, to nie ma nic wspólnego z Ptakiem.<br>- Więc?<br>- Generał chciał wiedzieć.<br>- Skoro jednak