o dramacie były zatem uznane przez romantyków dawne arcydzieła - Szekspira, Calderona - oraz znajomość współczesnego teatru, zmiennego, dynamicznie się rozwijającego, fascynującego nowościami, olśniewającą i nieoczekiwaną perspektywą, w jakiej można było oczyma wyobraźni ujrzeć własne dzieło. Dramaty "romantyczne" zaczęły się pojawiać o wiele później.<br>W teatrze, wcielającym ideał harmonijnej symbiozy myśli i wszelkich sztuk, widowisko nadal miałoby realizować wiernie idee dramaturga. Poeci pojmowali nadal teatralny spektakl jako miejsce wiernej realizacji tekstu literackiego, pragnęli zdecydowanie utrzymać hegemonię autora i słowa.<br>Była to dla romantyków sprawa paląco pilna. Jeśli bowiem w teatrze XVIII-wiecznym dominacja tekstu literackiego nie była zagrożona (bo reszta była konwencją: umowna