także tym, które w ostatnim czasie zyskały szczególną popularność. Jeden z najświetniejszych dialogów sztuki - rozmowa Alfy z arcybiskupem - ukazuje niebanalnie, jak wszelka instytucjonalizacja idei obrony człowieka może przybrać postać totalitarną. Na proste rozterki moralne Alfy odpowiada ideą "jednego ogólnego, ludzkiego, wszechludzkiego człowieka". Żywy Alfa jest bardzo niewygodny dla wszystkich, ponieważ wszystkich kompromituje. Jedynie Eta - wesoła panienka, jest w stanie go zaakceptować, ale właśnie to doprowadza obydwoje do katastrofy. W finale odbywa się już tylko wielkie widowisko "regulacji perspektywy historycznej", aby Wielki Nieobecny mógł stanąć w niemym szeregu innych, równie Drogich, Zmarłych.<br> Potworny typ z tego Mrożka, z oddalenia widzi ostrzej, a