1812, 6 – luty 1815. Ogólny koszt druku wyniósł ok. 17 000 talarów. Najdłużej drukowano ostatni, najobszerniejszy tom – ponad trzy lata. Wówczas wystąpiły trudności z papierem i musiano część tomu odbić na gorszym papierze z Jeziorny. W tym czasie Linde miał bardzo poważne kłopoty finansowe. Przyjęło się uważać, że wybawiła go pomoc Jana Śniadeckiego, który pozyskał wsparcie Wincentego Tyszkiewicza. Aby nie przekazywać tych pieniędzy z Wilna do Warszawy, Śniadecki zlecił Lindemu odbiór zaległej pensji emerytalnej należnej z Akademii Krakowskiej. Wydaje się, że faktycznej pomocy udzielił Jan Krzysztof Stefazjusz, nauczyciel Liceum Warszawskiego, który 1 stycznia 1812 pożyczył Lindemu 6000złp. Zgodniez umową