się od niego, wyrwała rękę. <br>- Przestań! Daj spokój. Boli mnie głowa! <br>Ojciec uśmiechnął się delikatnie.<br>- Przepraszam - prawie wyszeptał. <br>- Przestań przepraszać, że żyjesz! - Wpadła już w histerię. - Boże, ja tego nie wytrzymam! - Złapała się za głowę i wybiegła z salonu. Fred skulił się przy biurku jeszcze bardziej. I wtedy właśnie, jak wybawienie, z klatki schodowej rozległo się gwizdanie chłopców. <br>W domu Freda wszystko było zawsze jakieś dwuznaczne. Jego ojciec, urodzony w Krakowie, wychowany w Poznaniu, prawnik - rocznik 1915. Człowiek o fundamencie jeszcze cesarskim. Wojnę spędził w niewoli, po wojnie, za aferę papierniczą, dostał czapę. Dlaczego nie wykonali wyroku? Tego Fred się nigdy