kolega Sławek, na przepustkę jechało się po to aby doładować akumulatory. Czułem jednak, że nie należę już do tej białczańskiej społeczności. Wiedziałem, że moje miejsce jest tam w Warszawie. Zdawałem sobie sprawę z tego, że i tym razem mój wyjazd z Białki będzie podróżą w nieznane. Cóż z tego, że wybierałem się do znanej mi już jednostki w Bojęcinie skoro już za kilka dni mieliśmy zostać odesłani do innych dywizjonów bojowych. A przecież wszyscy zdawaliśmy sobie z tego sprawę, że to co przeżyliśmy na unitarce to dopiero poducha. Dopiero na bojówkach zacznie się prawdziwe wojsko.<br>Wieczorem o godzinie osiemnastej wysiadłem na