możesz sobie znowu pójść na twój ulubiony mebel, ty fotelowcu!<br>Rzeczywiście wtuliła się we mnie tak, że przez moment nie czułem jej oddechu i martwiłem się, czy jej się coś nie stało. Leżeliśmy bez ruchu, nie mówiliśmy nic, i tylko w świetle latarni za oknem widziałem podskórne źródełko jej tętna, wybijające szybkie staccato na jej szyi. Wsunęła palce w moje włosy i przyciągnęła do siebie moją głowę. Gdy już odzyskaliśmy oddech, odsunęła się gwałtownie, podciągnęła kołdrę pod szyję i usiadła na łóżku. Podłożyła pod plecy poduszkę i objęła kolana rękami. Kieliszek, do połowy pełny, stał na nocnym stoliku. Wróciłem na fotel