tezy wywarły i nadal wywierają ogromny wpływ na teorię ekonomii. Keynesizm nie jest jednak nurtem jednorodnym. Możemy w nim wyróżnić neokeynesizm i postkeynesizm. Neokeynesizm jest kontynuacją tzw. syntezy neoklasycznej. Synteza neoklasyczna polegała na wmontowaniu makroekonomicznych tez J.M. Keynesa w walrasowski system równowagi ogólnej. Głównymi przedstawicielami tego nurtu są tacy wybitni twórcy, jak J.R. Hicks (1904-1989), P.A. Samuelson, F. Modigliani, J. Tobin.<br>Neokeynesiści bywają niekiedy określani keynesistami w analizie krótkookresowej i monetarystami w analizie długookresowej. Uważają, że w krótkim okresie ceny (także płace) są względnie sztywne, tzn. reagują na zmiany popytu wolniej niż wielkości realne (poziom zatrudnienia, produkcja