to, co było tematem ich rozmowy, znacznie dalsze niż sąsiedni pokój, gdzie się ona toczyła, więc tym bardziej nie mąciło mojego błogiego samopoczucia. Dużo ciekawsze były dla mnie dziwne, dalekie okrzyki Marci, które czasem dobiegały mnie nocą z innej strony domu. Jak dziś mniemam, pan Trawiński bywał i nocą strzelcem wyborowym. <br> Aż nadszedł taki szary, zimny, listopadowy dzień, gdy po zjedzeniu ostatniej kury z opustoszałego kurnika, po załadowaniu resztą osobistego dobytku naszego pakownego i bardzo już wysłużonego Benza, po pożegnaniu trochę załzawionej Marci, którą dzielnie na duchu podtrzymywał pan Trawiński, ruszyliśmy sprzed miedzyńskiego domu. Przy kierownicy nie było mojego przyjaciela, pana