gdzie za pieniądze można mieć wszystko, poczynając od miłości, a kończąc na rodowym tytule, wytwarza się doskonałe po temu podłoże. Posiadanie pieniądza jest z natury ustroju przywilejem nielicznych. Reszta jest skazana na powściągliwość, na narzucone przez bezosobową siłę ubóstwo, przy tym z piekielnym dodatkiem, jakim jest oglądanie nieskrępowanego życia garstki wybranych. Siła jest bezosobowa, nikt nie jest odpowiedzialny, gniew więc, jeżeli budzi się w upośledzonych, nie tyle zwraca się przeciwko posiadaczom, ile przeciwko samej istocie obowiązującego prawa i moralności.<br> Mało tego jednak. Aby mógł się rozwinąć resentyment, człowiek musi uważać siebie za równie dobrego, równie wartościowego, co tamten, budzący zawiść, któremu