były?! - huknął groźnie pan Jankowiak.<br>Gabrysia skapitulowała, bo jej krew uderzyła do głowy, po czym nagle z niej odpłynęła.<br>- Nie wiem... - wyznała bezradnie, spodziewając się najgorszego i czując, że pan Jankowiak już ją uznał za osobę niepoważną, wyrodną matkę i w ogóle monstrum. A tak ją mile wczoraj pochwalił za wychowanie dzieci! Rzuciła rozpaczliwe spojrzenie na Pyzę i Tygryska. Zareagowały po swojemu: Pyza uczciwie się zaczerwieniła i spuściła głowę, Tygrysek zaś odpowiedział spojrzeniem świetlistym, pełnym najczystszej niewinności. To było dopiero przerażające.<br>- Stały przed kościołem Dominikanów - oznajmił pan Jankowiak głosem grobowym - i zaczepiały ludzi.<br>- Proszę?... - jęknęła Gabrysia. - Ależ... to jakieś nieporozumienie. Myśmy