nawet chwilowo zdemoralizowany Zenuś jął drażnić wróbla czochrającego się za szybą, nagły ryk pana Rymszy wstrząsnął ścianami i stropem klasy:<br>- Milczeć! Bo wam nogi z tyłka powyrywam!<br>Uczyniło się tak cicho, jakby wszystkim nagle zabrakło tchu. Rymsza, wsparty ciężko łokciami o popękany blat stołu, wpatrywał się rozwścieczonym wzrokiem w swoich wychowanków. Podłużna broda jego chudej twarzy trzęsła się spazmatycznie.<br>- Kękuś, o czym ja mówiłem?<br>Wódz Polandy wstał z ironicznym uśmieszkiem i rzekł niedbale:<br>- O chlorofilu w roślinach motylkowych.<br>- O jakim chlorofilu, durniu? Bociański!<br>Bocian oderwał się od lusterka bardzo wytrącony z równowagi. Wstał, nachmurzył się jeszcze bardziej.<br>- No, Bociański?<br>Elegant milczał