Płyniemy więc te symboliczne kilkaset metrów w górę rzeki w całkowitym milczeniu. Wioślarze są tak fantastycznie zgrani ze sobą, że patrząc na ich wiosła bijące w wodę i wynurzające się z niej jednostajnym rytmem, można mieć wrażenie, że to dobrze wyregulowane części jakiejś maszyny.<br> Wiozą ze sobą psy. Dziwnie to wychudzone stworzenia. Mają nam towarzyszyć przez cały czas naszej gościny we wsi. Dajakowie, co prawda, nie rozstają się z nimi nigdy, ale traktują je według zasady "kocham i nienawidzę". A więc albo głaszczą je i tulą do siebie, albo obdzielają kopniakami bosych stóp tak potężnymi, że jest wręcz zastanawiające, jak taka