jestem! Jok Urus!<br>- Urus! Urus!<br>- Jok! Jok! - wołał. - Nie! Nie!<br>- Urus!<br>Później się przekonał, że kto by tam odróżniał Polaka od Rosjanina, dla nich każdy Europejczyk był "Urus" i kwita. Dopraszał się matki, aby mu kupiła &lt;orig&gt;tiubietejkę&lt;/&gt;, tak mu się spodobała ta uzbecka czapeczka, przykręcił do niej wojskowego orzełka, którego wycyganił od pewnego kaprala, i był bardzo dumny. Stary Tadżi wymykając się któregoś targowego dnia do &lt;orig&gt;czajchany&lt;/&gt; wziął go ze sobą. Siedzieli z podwiniętymi nogami na dywanach i popijali zieloną herbatę z miseczek. Na ścianach plotły się fikuśne arabeski, drzwi i krokwie były całe w ornamentach. Tam usłyszał o ostatnim emirze