złapała, o co jej chodziło: że zdanie ma sens dopiero wtedy, gdy się je doprowadzi do kropki. I że podobnie jest z życiem i śmiercią: to śmierć jest tą kropką, która nadaje życiu określony sens.<br>Wymyśliwszy to - uspokoiła się znacznie, ale nadal nie mogła zasnąć. Teraz zdawało jej się, że wyczuwa czyjąś duchową obecność. Była przekonana, że to dlatego, iż ktoś myśli intensywnie o niej. W tej właśnie chwili.<br>Kto mógł o niej myśleć?<br>Nie znała aż tak blisko zbyt wielu osób.<br>Konrad?<br>Nie, Kreska - pomyślała z nagłą pewnością Aurelia i zalała ją fala ciepła. Kreska, kochana siostrzyczka.<br>A potem pomyślała