surowe ukaranie dzieci, szydzących z łysiny proroka Elizeusza.<br>Przypomnijmy za Drugą Księgą Królewską, że prorok ów przeklął "w imię Pańskie" chłopców krzyczących do niego: "Przyjdź no, łysku! Przyjdź no, łysku! (...) Wówczas wypadły z lasu dwa niedżwiedzie i rozszarpały spośród nich czterdzieści dwoje dzieci". To krwawe wydarzenie nie musiało się chrześcijanom wydawać czymś nagannym, skoro przez całe średniowiecze Elizeusza przedstawiano z niedżwiedziem u stóp. Tradycję tę kontynuują następne stulecia: malarstwo oraz grafika XVI-XVII wieku, zarówno katolicka, &lt;page nr=218&gt; jak protestancka (między innymi sam Rembrandt) często ukazywały proroka, który z wyraźną satysfakcją przypatruje się owej scenie rozszarpywania dzieci przez "bestie". Jest rzeczą znamienną, iż