lecz i o dorosłych, którzy nas w ten ciemny kąt zapędzili. To także jest moja teraźniejszość. I żywy czynnik mojego spojrzenia (to lepsze niż "stosunek") - na świat mianowicie. <br>Świat jest dla mnie hurkotem ciężkich wozów wyładowanych węglem, a ciągnionych powoli po kocich łbach ulicy Targowej przez ogromne perszerony, których grzbiety wyginają się z wysiłku. Jest zawodzeniem rytualnych płaczek żydowskich w wystudiowanych, gwałtownych gestach czepiających się trumny unoszonej na katafalku pośród gęstego tłumu czarnych jarmułek, sunącego powoli w stronę mostu Kierbedzia. Jest krzykiem biegnącego w tę samą stronę pochodu robotników z czerwonymi sztandarami, tętentem policyjnych koni, jazgotem odpalanej broni, jękiem poranionych, stratowanych. Mam