drzwiach zostawiać, to byś <br>miała teraz pomoc! <br><br>A zresztą - Adela wiedziała sama, że dziadek nie <br>ma skąd. Tak tylko powiedziała, bo jej żal było <br>dzieci, których nie miała nigdy czasu ani umyć jak się <br>należy, ani obłatać. <br><br>Jednakże pewnego dnia Wicuś i Zosia powrócili z ogródka <br>nie tacy brudni i wygłodzeni jak zwykle. Adela zrazu nie zwróciła <br>na to uwagi. Gdy jednak to dziwne zjawisko zaczęło się <br>stale powtarzać, wzięła dzieci na spytki. <br><br>- To przecież Krysia nas myje i przynosi nam podwieczorek! - burknął <br>Wicek, jakby była to rzecz rozumiejąca się sama przez <br>się. - Bo my jesteśmy teraz jej dzieci! <br><br>- Widocznie dobra