jest wynikiem mnożenia liczb 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt; i 2&lt;hi rend="upper"&gt;5&lt;/&gt;, bo 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt; <br> 2&lt;hi rend="upper"&gt;5&lt;/&gt;=8<br> 32=256=2&lt;hi rend="upper"&gt;8&lt;/&gt;.<br>Odwzorowaniem przyporządkowującym wzajemnie jednoznacznie elementy obu zbiorów i wyniki działań w tych zbiorach jest odwzorowanie określone wzorem y = 2&lt;hi rend="upper"&gt;n&lt;/&gt;, gdzie n jest elementem zbioru liczb naturalnych (A), a y jest elementem zbioru potęg o podstawie 2 wykładnikach naturalnych (B). &lt;page nr=108&gt;<br>Rys. 1 przedstawia częściowy wykres tego odwzorowania. Możemy na nim odczytać, że liczbie 1 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;1&lt;/&gt;, liczbie 2 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt;, a liczbie 3 = 1 + 2 odpowiada liczba 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt;, o której wiemy, że 2&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt; = 2&lt;hi rend="upper"&gt;1&lt;/&gt;<br> 2&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt;.<br>Stwierdzenie izomorfizmu grupoidów jest bardzo owocne, ponieważ oba rozważane zbiory są