obrazie własnym, choćby nawet otoczenie nie wiedziało o tym defekcie.<br>Reasumując: świadomość (ale również i błędne przekonanie), że w odczuciu społecznym dane zachowanie lub cecha są nisko oceniane, może być podstawą &lt;orig&gt;samonaznaczenia&lt;/&gt;, które z kolei może prowadzić do stopniowej zmiany obrazu własnego, do wchodzenia w nową rolę społeczną i do wykształcania się nowej tożsamości organizowanej wokół faktu dewiacji niezależnie od naznaczania dokonywanego bezpośrednio przez społeczną widownię.<br>Można, jak się wydaje, wyróżnić jeszcze jedną płaszczyznę analizy &lt;orig&gt;samonaznaczania&lt;/&gt;, pomijaną zazwyczaj w literaturze poświęconej kierunkowi reakcji społecznej. Do tej pory rozpatrywałem proces psychicznej adaptacji jednostki do symbolicznych etykietek o charakterze negatywnym. Inaczej mówiąc, zajmowałem się