nawiązaniem do tej tradycji reformacyjnej, w której działalność propagandowo-wyznaniowa starała się nie wchodzić w konflikt z myślą humanistyczną. Był to program wolny od kompleksów i obaw przed poganizacją chrześcijaństwa. Nie było u Sturma wydań "oczyszczonych" - czytało się Owidiusza, Terencjusza, Plauta w całości, tyle że się czytało po uzyskaniu podstaw wykształcenia etyczno-religijnego, gdy pogańskie lektury nie mogły już zwieść z właściwej drogi.<br>W Gdańsku rozwijał się bujnie teatr. Wystawiano Terencjusza, Plauta i przeróbki nowel Boccaccia, a obok tego sztuki oparte na motywach biblijnych. Terencjusza grano po łacinie, rzeczy biblijne najczęściej po niemiecku. Pod koniec XVI w. w gimnazjum gdańskim pojawiła