w Londynie i w Rzymie. Choć zdrowia dobrego nigdy nie miał, ale był jedynym znanym mi człowiekiem, który się fizycznie prawie nie zmieniał. Widziałam go ostatni raz w Rzymie już po ataku serca.<br> Czasem pisywaliśmy do siebie. W ostatnim liście, pisanym już niepewną ręką napisał: "Muszę jakoś pracować (miał dwa wylewy krwi do mózgu w ciągu czterech lat, oba w Noc Wigilijną) - ponieważ nie mam i nie będę miał żadnej emerytury, więc mam prawo żyć tak długo, jak pracuję". I podpisał starym zdrobniałym imieniem "Wiś". "Był kiedyś taki na świecie". Na późniejsze moje listy już nie odpisał.<br> Założył rodzinę późno, kilka