odeszła, by zatelefonować do przyjaciółki, matki bliźniąt. Zabrawszy z sobą butelkę pozostawioną przez jednego z gości, udałem się do kuchni i czekałem tam na przyjście Wandy; moje czekanie nie trwało długo, weszła do pokoju nie rozbierając się, chłodno poprosiła o suwak, a gdy Tęgopytek go jej wręczył, zaczęła czynić Robertowi wymówki, że zachował się jak łajdak, jak potwór wobec jej męża, że sprawa nadaje się do sądu, że jest to typowe wyłudzenie, rozpalała się coraz bardziej, chodziła po pokoju (musiałem rozszerzyć szparę w drzwiach), wreszcie będąc blisko Tęgopytka rozpłakała się gwałtownie i płacząc oparła się o jego pierś. Robert zachował się