nieruchomo, oślepioną słońcem. W tym momencie oboje rodzice chrzestni zaczęli wypowiadać jednocześnie formułę chrztu:<br> - Manitobo... ja cię chrzczę...<br> Byli tak przejęci swą rolą, że - początkowo roześmiani i weseli naraz stali się oboje bardzo poważni. Pierwszy oficer do tego momentu traktował całą sprawę jak pantomimę, zrodzoną z niewyczerpanej wyobraźni kapitana. Teraz, wymawiając imię MANITOBA, mające swe źródło w indiańskiej nazwie Manitu, co w języku plemienia Algonkinów znaczy Wielki Duch (zaś Manitoba to Cieśnina Duchów), ulegi nieznanemu czarowi. Poczuł, że jest uczestnikiem jakiejś wielkiej przemiany w życiu tych olbrzymów prerii. Myśl o tym wzruszyła go tak, jakby zjawił się przed nirn sam Manitu