i różnie interpretowany. Oczywiście, tzw. struktury "twarde" krajobrazu, np. rzeźba, sieć wodna, charakter roślinności itp., są mniej więcej jednakowo odbierane (góry są górami, rzeki - rzekami, a morze - morzem bez względu na uwarunkowania kulturowe), natomiast to, co z informacji płynących ze środowiska potrafimy odczytać i jak te informacje zinterpretujemy ma już wymiar kulturowy. Z tego punktu widzenia nie jest ważne to, że góry są górami, a lasy - lasami, lecz, jak pisze J. Kolbuszewski (1987, s. 17), to, "co skłania do zadumy, co przypomina przeszłość, co jest egzegezą ťtekstuŤ natury, a zarazem psychoterapią - uspokojeniem zmęczonej duszy". Wytwarzają się w ten sposób intymne więzi