jedno- lub dwutygodniowy "urlop". Pozwolić na tę zabawę w dzidziusia, a także na towarzyszenie nam w zajmowaniu się nowo narodzonym.<br>Jeśli chcemy pomóc naszemu dziecku odbudować poczucie bezpieczeństwa, doceńmy jego trudne położenie. Nie lekceważmy jego rozpaczy, nie nazywajmy szlochu i kurczowego trzymania się mamy histerią, nie zawstydzajmy, nie ośmieszajmy, nie wymierzajmy kar. Pomóżmy mu, będąc w tych trudnych chwilach razem, pamiętając jednak, że same słowa, nie poparte działaniem, czasami nie wystarczą. Można na przykład powiedzieć: "Wiem, że nie chcesz iść do przedszkola, ale ci pomogę i pójdziemy tam razem, będzie ci raźniej". I oczywiście iść. Takie spóźnione budowanie zaufania może trwać