było jednak, że nie ma w kraju takich prywatnych zasobów finansowych, które umożliwiałyby zakup znaczącej części państwowego majątku produkcyjnego.<br>A jednocześnie żywe stawało się przeświadczenie, że majątek ten został wytworzony przez całe społeczeństwo, zatem historyczna sprawiedliwość wymaga zrekompensowania obywatelom tej części ich wysiłku produkcyjnego, która przez lata nie była im wynagradzana, lecz zawłaszczana na cele inwestycyjne.<br>Z myślą o połączeniu wymogów ekonomicznej efektywności z potrzebami historyczno-społecznej sprawiedliwości powstała koncepcja prywatyzacji powszechnej. Konkretny kształt nadało jej już na początku 1989 r. dwóch ekonomistów należących do środowiska gdańskich liberałów: dr Janusz Lewandowski - późniejszy minister prywatyzacji oraz dr Jan Szomburg - późniejszy i obecny