rosnącego zaludnienia ograniczoność zasobów przyrody wymaga oszczędnego i racjonalnego gospodarowania nimi. Jest to w dużej mierze problem "sumienia ekologicznego", którego zasady sformułował Julian Aleksandrowicz (1979).<br><br>&lt;tit&gt;Badanie środowiska przyrodniczego&lt;/&gt;<br><br>Dotychczasowy rozwój badań przyrodniczych dotyczył głównie badań empirycznych, opartych wyłącznie na kryteriach naukowych. Odczuwa się natomiast niedostatek badań syntetyzujących i systemowych, których wyniki mogłyby być pomocne w planowaniu przestrzennym i planowaniu gospodarczym. Dlatego wysuwa się postulaty rozszerzenia klasycznego ujęcia ekologii .<br>Istnieje pilna potrzeba określenia praw rządzących funkcjonowaniem przyrody i zachowaniem jej równowagi (homeostazy). Okazuje się, że najtańsze i najbardziej efektywne jest takie gospodarowanie zasobami przyrody, które nie doprowadza do jej degradacji, czyli przekraczania