od konieczności myślenia o równowadze w skali całego systemu, a nie tylko jego metropolii gospodarczych. Terapia <name type="person">Keynesa</> przyjmowała milcząco podział świata, na rejony surowcowo-rolnicze i rejony przemysłowe. Stabilizowała sytuacje i role poszczególnych społeczeństw. Podział ma być trwały: przemysłowcy i rolnicy, biedni i bogaci. Nie przewidziano swoistego przeciążenia komunikacyjnego świata, wynikłego z wyspowego charakteru rozwoju świata kapitalistycznego, po którym nieustannie muszą jechać, czy płynąć w jedną stronę surowce, w drugą gotowe produkty. Industrializacja, zarówno jeśli myśleć o rozmieszczeniu jej centrów, jak o masie wytwarzanych produktów, coraz widoczniej przekraczała granicę objętych nią społeczeństw wysoko rozwiniętych krajów. W społeczeństwach tych oderwano dobrobyt od