owych wystraszonych i pobladłych <br>niewolnikach, których śmierć i życie zależne <br>jest od mego rozkazu?! <br><br>Czyż to nie moi niedawni prześladowcy rzucają się <br>w przerażeniu do mych nóg?... <br><br>A ja siedzę nieporuszona i spokojna na swoim wspaniałym <br>mustangu. <br><br>Ani jeden nerw nie drży w mojej posągowo spokojnej twarzy. <br><br><br>- Uwolnić ich - rzucam wyniośle i biali ludzie <br>odchodzą ze spuszczonymi głowami, zgnębieni moją szlachetnością... <br><br><br>Z mego niedawnego przygnębienia i upokorzenia <br>nie pozostaje już nawet śladu. Czuję się dumna, dzielna <br>i wspaniałomyślna. Rola Sokolego Oka nie wystarcza mi już <br>nawet. I cała sprawa przybiera naraz inny obrót. <br><br>To Sokole Oko wraz ze swoimi Indianami napada