to, że darzą mnie swoją życzliwością, a niczego tak bardzo nie potrzebowałem, niczego tak okrutnie nie było mi brak, jak odrobiny życzliwości, która mogłaby mi pomóc wrócić do życia.<br>&lt;page nr=101&gt; Nie mogłem się jej spodziewać od białych kitlów i okazuje się, że tak samo od towarzyszy broni.<br>Jacy tam towarzysze!<br>Zawsze wynosili się ponad wszystkich.<br>I tylko chcieli rządzić.<br>Przerabiać, każdy na swoje kopyto.<br>Dałem się zwieść możnym tego świata i dobrze mi tak.<br>Mam nauczkę.<br>Przez tę inteligenckość świeżego chowu zapomniałem o swojej chłopskiej krwi i gorzkiej roztropności moich dziadów, którym nie zdarzało się zapominać, że łaska pańska na pstrym koniu jedzie