istnienia wszechświata. Jedno drugiego nie wyklucza.<br>Gdy Byron pisał Manfreda, miał bezpośrednio za sobą okres kilku lat bliskiej współpracy z Drury Lane, i choć nie przeznaczał dramatu na scenę, to "widział" go oczyma człowieka teatru; kosmos, widziany i słyszany przez bohatera, jest wprowadzony do tekstu literackiego tak, by czytelnik oczami wyobraźni ujrzał go w teatrze.<br>Inaczej tworzy teatralne efekty Mickiewicz, opiera je na niezwykle mocnej dramatyzacji monologu. Zawsze w sztukach teatralnych wielkie (czyli długie) monologi bohaterów jakoś bywają dramatyzowane, przez ekspozycję rozpaczy, stawianie sobie pytań - lecz w Wielkiej Improwizacji niezwykłe napięcie wynika przede wszystkim z niemal odczuwalnej obecności partnera, z oczekiwania