Tradycyjnie w polu zainteresowań historyków książki znajdowały się: powstanie i rozwój pisma, surowce, techniki powielania tekstów (drukarstwo). W niewielkim zakresie interesowano się tymi problemami, które dotyczyły procesów czytania: kto czytał, co czytał i z jakim skutkiem, ponieważ wymagałoby to przyjęcia zupełnie innych metod badawczych, nie stosowanych dotychczas w księgoznawstwie. W wyodrębniającej się wyraźnie historii czytelnictwa głównym przedmiotem zainteresowania są teksty krążące za pośrednictwem wybranych środków przekazu oraz czytająca je zbiorowość. Historyka czytelnictwa interesują przede wszystkim mechanizmy inicjacji czytelniczej, przeobrażenia wielkości i struktury publiczności czytającej, stosunek jej do środków przekazu, jak również do bibliotek. Historyk czytelnictwa rozpatruje dostępność do książki w istniejącym