do środowiska, ponieważ jego moduły są rozmieszczone w różnych miejscach w przestrzeni i między różnymi sąsiadami, z którymi konkurują o zasoby. Wobec tego każdy z modułów ma inne doświadczenia wynikające z heterogenności środowiska i różnorodnych kontaktów sąsiedzkich. Różne fragmenty tego samego genetu podlegają różnej sile selekcyjnej. Przystosowanie genetu jest więc wypadkową tych doświadczeń, które są zależne od sposobu połączenia modułów, a więc czy są one ciasno upakowane (np. kępy turzyc i traw) lub tworzą luźne struktury, czy też występują w pewnym oddaleniu od siebie. Wzorzec wzrostu organizmów modułowych można więc rozważać jako sposób zajęcia przestrzeni, determinujący czas i zakres czerpania zasobów